Klasiklere Ne Oldu?
Ne oldu bu kitaplara?
Sadeleştirme adı altında neler yapıldı? Genç Werther’in Istırapları ne zaman Genç Werther’in Acıları oldu? Onlar acı değildi ki… Istıraptı!
Acı daha keskin daha hızlı, kısa sürede yıkım yaratan duygudur. Istırap ise uzun vakit alır; yavaş yavaş yok eder insanın ruhunu. Yani genç Werther acı içinde değildir; ıstırap çekmektedir.
Peki bizim klasiklerimize ne oldu da kelimeler anlamlarını yitirecek şekilde sadeleşti? Aslında bundan elli sene önce okuduklarımız da o dönem için sadeleşmişti ve kim bilir hangi anlamlar yitmişti. Yine de bugün ki haline kıyasla anlatımları ve hissettirdikleri aynı kalmıştı.
Dildeki sadeleşme bir kenara ancak ben sayfaların azalmasını kesinlikle anlamıyorum. Edmondo de Amicis’in Çocuk Kalbini gördüm geçen gün raflarda… Tuğla gibi olması gereken kitap neredeyse üçte bir oranına düşmüş.
Ne yaptılar acaba? Dokuz punto mu bastılar?
Elime alıp bakmadım. Zaten baksam da her sahneyi hatırlamadığım için içinden neyin yitip gittiğini anlayamayabilirdim. Evet, bir şeyler gitmiş olmalıydı çünkü o kitabı o kadar ince basmak çok da mümkün değil.
Peki Tolstoy, Dostoyevski?
Çocuklar için klasikler serisi oluşturmuşlar. Savaş ve Barış’ı çocuklar için düzenlemişler.
Neden?
Okumasın çocuk Savaş ve Barış’ı. Neden deforme ediyorsunuz kitapları böyle? Her kitabı okumanın bir yaşı var. Çocukları bu şekilde klasiklerle tanıştıramazsınız ki… Soğutursunuz ancak. Hayır Savaş ve Barış’ı bir çocuk için nasıl düzenlersin? Mevzuyu bilmesem yeniden mi yazdılar acaba diyeceğim. Peki Tolstoy’un kelimelerini kullanmadan düzenlenmiş bu Savaş ve Barış’ın çocuğa ne faydası olacak? Hayır, Tolstoy’un kelimelerini kullanmaya kalksan çocuk ne anlayacak? Ayrıca dört cilt kitabın neresini aldınız da altmış dört sayda (sayı ile 64 sayfa) yaptınız?
Çocukların okuyacağı kitap mı kalmamış? Çocuk edebiyatı mı bitmiş?
İnsanlar artık nereden nasıl para kazanacaklarını şaşırmış durumda. Tabii ki Tolstoy’un başına gelmiş bir şey değil bu… Tüm ağır abiler teker teker düşürülmüşler bu duruma. Telif hakları hikâyesi sebebiyle dur diyen de yok ve korkarım ebeveynler de ‘bizim veledin okuduğu son kitap da Tolstoy’dan Savaş Barış’tı’nın havasındalar…
Bunun için bir kontrol mekanizması geliştirilmeli. En azından aklı başında ebeveynler kontrolü eline almalı.
Klasikleri ve çocukları korumanın başka bir yolu yok…
Çocuklar demişken gençler için de durum farklı değil. Eline sadeleştirilmiş kitabı alıp üç günde bitiren ve klasik okuduğunu sanan herkes için durum çok vahim.
Sahaf gezin… Okuduğunuzu andığınız kitapların 50’li 60’lı hatta 80’li 90’lı yıllarda basılmışlarını bulun. Sonra onları okuyun. Ne demek istediğimi o zaman daha iyi anlayacaksınız.
Sevgiyle ve hakkını verdiğiniz kitaplarla kalın…
Kırmızı Söğüt 
Yorum bırakın